پیشرفت پزشکی که می تواند دیابت را درمان کند
به گزارش کونفه، یک مطالعه جدید از دانشگاه استنفورد، درمانی امیدوارکننده را آشکار می کند که می تواند درمان دیابت نوع یک را متحول کند.
باشگاه خبرنگاران جوان؛ جواد فراهانی ـ دیابت نوع ۱ زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی به سلول های تولیدکننده انسولین در پانکراس حمله می کند و آنها را با مهاجمان خارجی اشتباه می گیرد. با از دست دادن این سلول ها، بدن قادر به تولید انسولین و تنظیم سطح قند خون نیست.
پژوهشگران توانستند با ترکیب پیوند دو نوع سلول: سلول های بنیادی خون (که سیستم ایمنی را تشکیل می دهند) و سلول های جزایر پانکراس (که انسولین تولید می کنند)، از موش های اهداکننده ای که از نظر ایمنی ناسازگار هستند - وضعیتی که بدن معمولا انتظار دارد این سلول ها را رد کند یا سلول های ایمنی پیوند شده به بافت های گیرنده حمله کنند - از موش ها در مقابل این بیماری محافظت کنند یا حتی آنها را به صورت کامل درمان کنند.
اما به طرز شگفت آوری، هیچ یک از این سناریو ها اتفاق نیفتاد؛ هیچ یک از موش ها به بیماری پیوند مقابل میزبان مبتلا نشدند، که در آن سلول های ایمنی تازه تشکیل شده به بافت های سالم گیرنده حمله می کنند.
سیستم ایمنی اولیه موش ها نیز تخریب سلول های جزایر لانگرهانس را متوقف نمود و حیوانات پیوند شده به مدت شش ماه - که دوره قابل توجهی در طول عمر یک موش است - به هیچ داروی سرکوب کننده سیستم ایمنی یا انسولین نیازی نداشتند.
این موفقیت به موش ها نسبت داده می شود که یک سیستم ایمنی ترکیبی بوجود آورده اند که سلول های اهداکننده و گیرنده را با هم ترکیب می کند و به صورت مؤثر ایمنی آنها را "بازبرنامه ریزی" می کند تا حمله به سلول های پانکراس را متوقف سازد.
دکتر سونگ کی. کیم، متخصص غدد درون ریز و متخصص طب سالمندان و مدیر مرکز تحقیقات دیابت استنفورد، اظهار داشت: "پتانسیل اعمال این یافته ها بر روی انسان خیلی هیجان انگیز است. "
او توضیح داد که مراحل اساسی مورد استفاده در این آزمایش هم اکنون برای درمان سایر بیماریها در حال انجام می باشد و احتمال کاربرد های انسانی آینده را زیاد می کند.
این آزمایش بر مبنای نتایج یک مطالعه در سال ۲۰۲۲ انجام شده است که در آن پژوهشگران عمداً دیابت را در موش ها با بهره گیری از سمومی که سلول های جزایر لانگرهانس را از بین می برند، القا کردند و سپس بعد از تجویز یک درمان اولیه خفیف، سلول های بنیادی و سلول های جزایر لانگرهانس را از اهداکننده دیگری پیوند زدند.
اما چالش در مطالعه جدید خیلی بزرگتر بود: رویارویی با دیابت خودایمنی واقعی، بیماری ای که به صورت خود به خود به علت حمله سیستم ایمنی به سلول های جزیره ای بدون هیچ گونه مداخله خارجی رخ می دهد.
در این مورد، سلول های جزیره ای پیوند شده با دو مشکل مواجه هستند:
آنها سلول های خارجی هستند که بدن امکان دارد آنها را رد کند.
آنها همین طور مستعد حملات خودایمنی مکرر هستند.
برای حل این معضل، پژوهشگران پراکشا باگچاندانی و همکارش استفان راموس، دارویی را که معمولا برای درمان بیماری های خودایمنی استفاده می شود، به درمان اولیه پیش از پیوند اضافه کردند. با این اصلاح:
پژوهشگران از ابتلای موش ها به دیابت خودایمنی جلوگیری کردند.
هر نه موش دچار دیابت طولانی مدت بعد از پیوند ترکیبی سلول های بنیادی و سلول های جزیره ای درمان شدند.
این نتایج نادر در درمان چنین بیماری پیچیده ای است.
پژوهشگران تاکید می کنند که تمام دارو ها و درمان های مورد استفاده در این آزمایش، هم اکنون در کلینیک های انسانی برای پیوند سلول های بنیادی استفاده می شوند، که احتمال انتقال به آزمایش های انسانی را زیاد می کند.
علیرغم این موفقیت بزرگ، موانع قابل توجهی باقیمانده است:
سلول های جزیره ای پانکراس را فقط میتوان از اهداکنندگان فوت شده دریافت کرد.
سلول های جزیره ای و سلول های بنیادی خون باید از یک اهداکننده گرفته شوند تا بدن آنها را قبول کند.
مقدار سلول های جزیره ای از یک اهداکننده امکان دارد برای درمان یک بیمار دچار دیابت کافی نباشد.
حالا، دانشمندان درحال بررسی راه هایی برای غلبه بر این موانع هستند، مانند:
تولید مقادیر زیادی از سلول های جزیره ای در لابراتوار با بهره گیری از سلول های بنیادی انسان.
بهبود روش های صیانت از سلول های جزیره ای پیوند شده برای افزایش میزان بقای آنها در بدن.
منبع: مدیکال اکسپرس
به طور خلاصه با از دست دادن این سلول ها، بدن قادر به تولید انسولین و تنظیم سطح قند خون نیست.
محققان توانستند با ترکیب پیوند دو نوع سلول: سلول های بنیادی خون (که سیستم ایمنی را تشکیل می دهند) و سلول های جزایر پانکراس (که انسولین تولید می کنند)، از موش های اهداکننده ای که از نظر ایمنی ناسازگار هستند - وضعیتی که بدن معمولاً انتظار دارد این سلول ها را رد کند یا سلول های ایمنی پیوند شده به بافت های گیرنده حمله کنند - از موش ها در مقابل این بیماری محافظت کنند یا حتی آنها را به شکل کامل درمان کنند.
اما به طرز شگفت آوری، هیچ یک از این سناریو ها اتفاق نیفتاد؛ هیچ یک از موش ها به بیماری پیوند مقابل میزبان مبتلا نشدند، که در آن سلول های ایمنی تازه تشکیل شده به بافت های سالم گیرنده حمله می کنند.
سیستم ایمنی اولیه موش ها هم تخریب سلول های جزایر لانگرهانس را متوقف نمود و حیوانات پیوند شده به مدت شش ماه - که دوره قابل توجهی در طول عمر یک موش است - به هیچ داروی سرکوب کننده سیستم ایمنی یا انسولین نیازی نداشتند.
این موفقیت به موش ها نسبت داده می شود که یک سیستم ایمنی ترکیبی بوجود آورده اند که سلول های اهداکننده و گیرنده را با هم ترکیب می کند و به شکل مؤثر ایمنی آنها را بازبرنامه ریزی می کند تا حمله به سلول های پانکراس را متوقف سازد.
دکتر سونگ کی. کیم، متخصص غدد درون ریز و متخصص طب سالمندان و مدیر مرکز تحقیقات دیابت استنفورد، گفت: پتانسیل اعمال این یافته ها بر روی انسان خیلی هیجان انگیز است.
او توضیح داد که مراحل اساسی مورد استفاده در این آزمایش هم اینک برای درمان سایر بیماریها درحال انجام می باشد و احتمال کاربرد های انسانی آینده را زیاد می کند.
این آزمایش بر اساس نتایج یک پژوهش در سال ۲۰۲۲ انجام شده است که در آن محققان عمداً دیابت را در موش ها با سودجستن از سمومی که سلول های جزایر لانگرهانس را از بین می برند، القا کردند و سپس پس از تجویز یک درمان اولیه خفیف، سلول های بنیادی و سلول های جزایر لانگرهانس را از اهداکننده دیگری پیوند زدند.
اما چالش در مطالعه جدید خیلی بزرگتر بود: رویارویی با دیابت خودایمنی حقیقی، بیماری ای که به شکل خود به خود به دلیل حمله سیستم ایمنی به سلول های جزیره ای بدون هیچ گونه مداخله خارجی رخ می دهد.
در این مورد، سلول های جزیره ای پیوند شده با دو مشکل مواجه هستند:
آنها سلول های خارجی هستند که بدن امکان دارد آنها را رد کند.
آنها همینطور مستعد حملات خودایمنی مکرر هستند.
برای حل این معضل، محققان پراکشا باگچاندانی و همکارش استفان راموس، دارویی را که معمولاً برای درمان بیماریهای خودایمنی استفاده می شود، به درمان اولیه قبل از پیوند اضافه کردند.
منبع: كونفه
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب