پزشکان هندی و پاکستانی به ایران نمی آیند درمانگران سنتی قبایل افریقایی شاید
به گزارش کونفه، شرق نوشت: رییس محترم نظام پزشکی بتازگی در بیاناتی فرمودند به زودی به سبب کمبود پزشک مجبور به واردکردن پزشک از هند، پاکستان و بنگلادش خواهیم بود.
در این که با سیاست ها و اوضاعی که شاهدیم به زودی کشور بیش از پیش به کمبود متخصص مبتلا خواهد شد، هیچ تردیدی نیست. همه بسادگی می توانند مهاجرت خیلی از پزشکان در سالهای اخیر را ببینند. اکراه خیلی از پزشکان از کار پزشکی یا کارهای پرمخاطره آشکار است. خالی ماندن صندلی های دستیاری، زوال مشاغلی همچون پزشکی عمومی، متخصص داخلی و پزشک خانواده چیزی نیست که کسی نبیند.
به علاوه اساسا رییس نظام پزشکی از رشد سرسام آور درخواست عدم سوءپیشینه از سازمان متبوعش (که به کار مهاجرت می آید) نیز اطلاع دارد. او می داند هرساله چند عضوهیئت علمی کشور را ترک یا عزم ترک می کنند. می داند خیلی از متخصصان تازه فارغ التحصیل حتی اگر در داخل کشور بمانند هم به کار دانشگاهی و آکادمیک تن نمی دهند. او می داند با افزایش ظرفیت ها هم همین فارغ التحصیلان آینده به هر حال راه مهاجرت پیش خواهند گرفت. او از آمارهای زیادی اطلاع دارد که نه فقط مردم، بلکه پزشکان هم اطلاع ندارند. به این لحاظ است که اینگونه صحبت می کند.
آینده بحرانی ای که در نظرگاه او قرار دارد، در نظرگاه هیچ کس دیگری نیست. به این لحاظ نمی توان از این جمله به آسانی گذشت. اما در این گفته نکته ای مغفول است که شاید می دانند و مطایبه می کنند. واقعیت آنست که دیگر واردات پزشک از هند، پاکستان و بنگلادش هم آن گونه که پس از انقلاب رخ داد، امکان پذیر نیست. متخصصان همه کشورها الان متعلق به جامعه بین المللی پزشکی هستند که دیگر دهکده جهانی کوچکی شده است. بعید است کار در وضعیت فعلی ایران را بپذیرند. متخصصان رشته های مختلف هندوستان، پاکستان و بنگلادش که اکثرا بسیار خبره و با مدارک عالی هستند، هم اکنون در بخش های مختلف دنیا با شرایط و امکاناتی که به شدت با شرایط و پرداخت های کشور ما فاصله پیدا کرده است، مشغول به کار هستند.
بخش مهمی از متخصصان کشورهای حاشیه خلیج فارس از این دست پزشکان هستند. بخش های بزرگ تخصصی کانادا و آمریکا توسط چنین پزشکانی اداره می شود. متأسفانه کشور ما به دلیلهای مختلف توان استخدام چنین پزشکانی را هم اکنون ندارد. استخدام پزشکان هندی و پاکستانی پس از انقلاب اولا بدین سبب بود که در آن زمان این تفاوت وحشتناک دریافت ها بین کشور ما و طب بین المللی وجود نداشت و ثانیا خیلی از این دست پزشکان هم امکان ادامه تحصیل و کسب تجربه بیشتر را پیدا نکرده بودند. بعلاوه استخدام این پزشکان در آن زمان هم نتیجه مناسبی نداشت. در 40 سال قبل پا به پای قطع ارتباط پیشرونده جامعه پزشکی ایران با طب بین المللی تحت لوای شعارهای انسان دوستانه، کلا موضوع اقتصاد در کار پزشکی انکار شد و سیستم سلامت تنها به مدد اجبار و قوانین متعلق به دوران گذشته توانست «به زعم خود» امروز را به فردا برساند. اما همان فردا هم روزی بود که کشور از تمام ذخایر انسانی خود تهی می شد و پزشکان جوان کشور را به سمت دهکده جهانی خودشان -که تصویری از آن بوسیله تکست بوک هایشان در سر داشتند- ترک می کردند.
خیر آقای رئیس، کشور توان استخدام پزشکان هندی و پاکستانی را دیگر ندارد و با کار ارزان و اجباری، مسموم و بدعادت شده است. از دانشگاه های نامعتبر یا از درمانگران سنتی قبایل آفریقایی شاید!
21302
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب