یادداشت انتقادی دكتر باقری لنكرانی از مجلس و دولت در روزنامه شرق:
حال سیستم سلامت خوب نیست
به گزارش کونفه کامران باقری لنکرانی در روزنامه شرق نوشت: حال سیستم سلامت خوب نیست و این پیکره نحیف هرروز زیر بار فشاری مضاعف است.
تجربه اروپای غربی و آمریکا نشان داد که امیکرون آن قدرها هم که گفتند خوب نیست، حتی باید گفت خیلی هم بد است؛ حتی بدتر از واریانت دلتا. قله بستری و مرگ هردو با واریانت امیکرون در غرب به اعدادی باورنکردنی رسیده و رقم های قبلی را پشت سر گذاشته است. این دفعه ویروس کودکان را هم هدف گرفته و شمار بستری های اطفال به سرعت رو به افزایش است.
خوشبختانه در کشور ما واکسیناسیون کودکان چندی است شروع شده است. اما هنوز خطر امیکرون ساده پنداشته می شود. هشدارهای وزارت بهداشت گاه در هیاهوی دیگرانی که از این دو سال خسته اند، گم می شود. این نشنیدن ها و ساده انگاری ها می تواند به صدمات جبران ناپذیر بینجامد. بیمارستان ها با افزایش سریع نرخ بستری روبه رو شده اند و فشار کاری کارکنان سیستم سلامت به سرعت درحال افزایش است. کارکنان سیستم سلامت خسته و فرسوده از موج قبل و همه آنچه در این دو سال رخ داد و داغدار فراق همکاران شهید مدافع سلامت، حالا با موج جدیدی از بیماری در میان خودشان مواجه گشته اند. فشار اقتصادی که بر همه ایرانیان الا قلیلی هست ولی حالا با تنش شغلی و روانی و اجتماعی در کارکنان سیستم سلامت نیز همراه شده است.
این تجمیع تنش ها سبب شده که حالا با رشد بیش از 30 درصدی فرسودگی شغلی در کارکنان سیستم سلامت در همه رده ها از پزشک و پرستار تا کارشناسان بهداشت روبه رو باشیم. بودجه سال 1401در چندوچون ارز چهارهزارو200 تومانی است. هنوز نمی دانیم بالاخره ما برای دارو چه ارزی خواهیم داشت و چگونه می توانیم از دسترسی همه، خصوصاً اقشار محروم به داروهای ضروری اطمینان یابیم.
چنین جراحی بزرگی به ویژه در زنجیره تامین غذا و دارو و تجهیزات پزشکی نیاز به تمهیداتی دارد که اثری از آن ملاحظه نمی گردد و ساده کردن کار با کارت شارژ جوابگو نیست.
اصولا یکی از اشتباهات شایع در مقابل مشکلات پیچیده، ساده انگاری است. این ساده پنداشتن حس خوبی به تصمیم گیر می دهد که حلال مشکلات برجای مانده از قبل خواهد شد.
اشتباه دیگر در مقابل مشکلات سخت، سرگرم شدن به امور حاشیه ای و اصلی کردن فرعیات است. متأسفانه در مقابل مشکلات پیچیده سیستم سلامت مثال هایی از هر دو قسم این رویکردها در میان سیاست مداران و سیاست گذاران و تصمیم گیران و تصمیم سازان دیده شده و می شود. اگر مشکلات تحلیل مبنایی و تاریخی نشوند و اگر به تجارب گذشته و وضعیت آینده بی توجهی شود، تصمیم ها نه فقط گره گشا نخواهند بود بلکه بر وخامت اوضاع خواهند افزود.
روزگاری در کشور ما خدمات پزشکی در شهرستان ها و حتی برخی مراکز استان با لیسانسه های بیگانه که بعنوان پزشک به ایران آمده بودند، تامین می شد؛ آن هم چه تأمینی! ادغام آموزش پزشکی در بهداشت و درمان هم منجر به تأسیس شبکه بهداشت و درمان و رساندن خدمات به نقاط محروم کشور خصوصاً روستاها شد و هم امکان تربیت ارائه کنندگان خدمات سلامت برابر نیازهای کشور را میسر کرد.
بسیار موجب تعجب است که حالا راه برعکس با شعار دسترسی همگانی به خدمات بهداشت و درمان، نشان داده می شود. این تصمیمات پراکنده اگر قبل از این به سبب روزمرگی ها قابل توجیه بودند، حالا با دردست داشتن نقشه کلان اصلاح سیستم سلامت که همان سیاست های کلی ابلاغی رهبر فرزانه انقلاب اسلامی است، با هیچ توجیهی پذیرفته نیستند. از ابلاغ این سیاست ها بیش از هفت سال می گذرد. اما متأسفانه در تقنین و اجرا تأثیر آن معلوم نیست.
اینکه مقامات تقنینی کشور دلسوزانه به فکر حل معضلات سیستم سلامت اند جای تقدیر دارد اما این که تصمیمات بی توجه به سیاست های کلی و خونسرد به واقعیات میدانی و سوابق ملی و مستندات علمی گرفته شود، پسندیده نیست. در همین موضوع آموزش، سیاست های کلی سلامت نقشه و مسیر را معلوم کرده و سزاوار نیست افرادی ولو با نیت خوب سلیقه ای طرحی را برخلاف آن سیاست ها تصویب کنند. هرچند نهایتاً مصوبات با سیاست های کلی تطبیق داده می شوند و موارد خلاف رد می شوند اما این رویه اتلاف وقت است و موجب می شود مشکلات اصلی مورد غفلت قرار گیرند.
تجربه کووید19 نشان داد بی توجهی به سلامت چه آثار سوئی بر همه ابعاد زندگی انسان می گذارد. حالا که بودجه سال آینده در مرحله تدوین است، توقع این است که در این بودجه ریزی به مسائل اساسی سیستم سلامت توجه گردد. توسعه و بازسازی شبکه بهداشت و درمان و توزیع عادلانه پزشکان دو مسئله فوری کشورند که بتازگی نیز مورد تاکید رهبر معظم انقلاب اسلامی قرار گرفته اند. بازسازی شبکه هم به سخت افزار و هم به نرم افزار و فراتر از آن به اصلاح نگرش در سیاست گذاران نیاز دارد. پیشگیری ارزان تر از درمان است اما همین ارزان هم نیاز به برنامه و حمایت دارد. خصوصی سازی بی برنامه در دهه گذشته شبکه بهداشت و درمان کشور را سوزانده است و حق همگانی سلامت را به محاق برده است.
فقدان نظام پشتیبان شبکه و گسست در چرخه ارجاع، شبکه را ناکارآمد کرده است. اینهاست که نیاز به حمایت قانونی در بودجه دارد و مسائل فوری کشورند. من با تخصیص بی حساب به بخش سلامت موافق نیستم اما وقتی وزیر محترم از انباشت بدهی در بخش سلامت با رقم هایی حدودا معادل بودجه جاری سلامت صحبت می کنند، یعنی ما با یک مشکل جدی روبه رو هستیم که برای جلوگیری از زمین گیر شدن باید برای آن فکر عاجلی نماییم. در توزیع عادلانه پزشک نیز توزیع دستوری پایدار نخواهد بود.
پذیرش سهمیه ای سال هاست که برای مناطق محروم انجام شده ولی احتیاج به پایش و استواری در اجرا دارد و به تنهایی جوابگو نیست. به هر صورت، اصلاح نظام پرداخت و ترکیب پرداخت سرانه و عملکردی می تواند شروع خوبی برای ماندگاری در توزیع عادلانه پزشک باشد. البته فهم ما از سهمیه مناطق محروم احتیاج به تغییر دارد. حتی در شهر به ظاهر برخورداری چون تهران تفاوت ها بین مناطق گاه از زمین تا آسمان است. برای بسط عدالت آموزشی باید شکاف طبقانی را هدف قرار داد نه فقط جغرافیا را. فرصت ها به سرعت می گذرند. مجلس یازدهم حدودا در میانه راه است و دولت سیزدهم هنوز به شش ماهگی نرسیده است. اما توقع این است که در هر فرصتی امور مهمه مورد توجه باشند. کلام امیرالمؤمنین علی مقابل السلام هشداردهنده است: امارات الدول انشاء الحیل، بقای حکومت ها، به برنامه ریزی و چاره اندیشی در امور است.
23302
منبع: kunefe.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب