در دولت احمدی نژاد می خواستند دانشگاه را تعطیل کنند
به گزارش کونفه آبروش استقبال نکردن دانشجویان خارجی برای تحصیل در ایران را بی اعتمادی آنها و بحث های سیاسی می داند و می گوید: «دانشجویان بعضی کشورها راغب نیستند به ایران بیایند و به ما می گویند درس خواندن در ایران بعدا برای ما داستان می شود.»
الهه محمدی: سال ۱۳۸۱ دانشگاهی در شهر چابهار بنیان گذاشته شد که تا چندین سال بعدش هم چندان شناخته شده نبود؛ مثل خود چابهار. حالا ۱۹ سال از تاسیس این دانشگاه بین المللی گذشته و بالا و پایین های زیادی به چشم دیده. از کاهش اعضای هیات علمی تا تصمیم به انحلال آن در دولت دهم. اما این دانشگاه که با پذیرش دانشجو در ۸ رشته با همکاری دانشگاه لندن کار خویش را آغاز کرد، هنوز سرپاست و ناصر آبروش، رئیس آن می گوید تمام تلاشش را کرده تا از داخل کشور و از کشورهایی مانند افغانستان، پاکستان، تاجیکستان و... دانشجو پذیرش کند. وی در گفتگو با خبرآنلاین از روزهایی می گوید که در دولت محمود احمدی نژاد به او و همکارانش گفته بودند منطقه آزاد نیازی به دانشگاه ندارد و می خواستند این دانشگاه را تعطیل کنند. تصمیمی که عملی نشد و حالا او با گلایه از کم توجهی به منطقه چابهار و سواحل مکران از وزیر علوم می خواهد نگاه ویژه ای به این منطقه و دانشگاه بین المللی چابهار داشته باشد: «وزارت علوم باید به ما اعتماد کند. آنها باید نگاه های خودشان را نسبت به اقلیم ما تغییر دهند. نگاه مقام معظم رهبری بر توسعه سواحل مکران پس از چندین سال با غفلت روبروست. بچه های ما نباید با اتیکت سوخت بری شناخته شوند؟ رسانه نباید ما را بعنوان پابرهنه تلقی کند.» آبروش استقبال نکردن دانشجویان خارجی برای تحصیل در ایران را بی اعتمادی آنها و بحث های سیاسی می داند و می گوید: «بعضی کشورها راغب نیستند به ایران بیایند و به ما می گویند درس خواندن در ایران بعدا برای ما داستان می شود. با این که ما کمترین مبلغ آموزشی کل دنیا را می گیریم. مثلاً یک آب معدنی در دبی ۳۰ درهم است یعنی ۲۵۰ هزار تومان ما، هم اکنون هزینه آموزش دوره های بین المللی ما برای یک ترم ۱۰۰ دلار است. کل دوره کارشناسی در دانشگاه ما ۸۸۰ دلار درمی آید.» متن این گفتگو را که در دفتر وی در دانشگاه بین المللی چابهار انجام شد، در زیر می خوانید.
واژه «بین المللی» دانشگاه بین المللی چابهار دقیقا به چه معناست؟
از سال ۱۳۸۱ مصادف با ۲۰۰۲ برمبنای پیشگیری از خروج ارز از کشور در زمان آقای خاتمی از این دانشگاه رونمایی گردید. ما می خواستیم بگونه ای از نخبگانمان حفاظت و برابر خروج نخبگان کاری نماییم. چون نگرانی هایی در این حوزه وجود داشت که بچه های نخبه ما با کمترین زمان ممکن apply می گرفتند و برای درس خواندن به خارج از کشور می رفتند. این مسئله عنوان شد که چرا محیطی را در جمهوری اسلامی ایران به صورت پایلوت آماده نکنیم که انگار بچه ها دارند در دانشگاه لندن درس می خوانند. شکل گیری بنای این دانشگاه برپایه این مورد بود. در آن زمان کار دانشگاه استارت خورد و دانشگاه بین المللی چابهار آغاز به کار کرد و با ۲ الی ۳ رشته در دانشگاه هایی مثل دانشگاه های گلد اسمیت لندن و دانشگاه رویال هالووی وارد توافقنامه و قرارداد شد که فرایند جذب دانشجو در محیط جمهوری اسلامی ایران فراهم گردد.
یعنی در واقع دانشجویان در ایران درس می خواندند و مدرک این دانشگاه ها را دریافت می کردند؟
بله، منتهی با ۲ مدرک؛ یکی مدرک دانشگاه لندن و یکی مدرک وزارت علوم در دانشگاه چابهار. روابط با دانشگاه لندن خیلی خوب بود و به توافق رسیدیم که این اتفاق بیفتد، خروجی این توافق تحصیل نزدیک به ۶۰۰ نفر دانشجو بود که ثبت نام کردند. دانشگاه به زبان انگلیسی بود.
دانشجویان از راه کنکور سراسری وارد این دانشگاه می شدند؟
خیر، شرایط آن از راه کنکور سراسری خارج شد. کسانی که آیلتس ۶ داشتند و می خواستند رشته هایی مثل سیستم های اطلاعاتی بخوانند با گزینشی که از جانب ۳ الی ۴ نفر صورت می گرفت، انتخاب می شدند. ما حدود ۴۰۰ الی ۵۰۰ نفر را جذب کردیم و با مبالغی که در نظر گرفته بودیم وارد دانشگاه شدند. آنها وارد دانشگاه شدند اما آیلتس نداشتند و نزدیک به یک سال و خرده ای زمان برد تا آیلتس بگیرند. حدود ۳۰۰ نفرشان آیلتس گرفتند و توانستند وارد دانشگاه لندن شوند. ظرف مدت سه سال و خرده ای کار دانشجویان به اتمام رسید. الحمدالله چهره هایی از این دانشگاه درآمد که می توانستند در عرصه بین المللی حرفی برای گفتن داشته باشند.
این روند همچنان ادامه داشته است؟
دانشگاه رو به توسعه رفت و خروجی این دانشگاه، دانشجوهایی بودند که واقعا موفق بودند. اما برمبنای شکل گیری این دانشگاه ما با یکسری چالش ها در دولت آقای احمدی نژاد مواجه شدیم. ایشان گفتند رسالت دانشگاه اقتصادی نیست و کلا رسالت دانشگاه در مناطق آزاد مفهومی ندارد. چون ۱۰۰ درصد سهام دانشگاه چابهار متعلق به سازمان منطقه آزاد است و لزوم ندارد که یک سازمان اقتصادی دانشگاه داشته باشد و برمبنای یکسری مسائل سیاسی برای بسته شدن این دانشگاه اقدام نمودند. ساختمان ما را فروختند و مسائل مختلفی به وجود آمد.
این مبحث دقیقا برای چه سالی است؟
چهار سال دوم آقای احمدی نژاد بود. با همه این اوصاف من به وزارت خانه رفتم و دانشگاهی را که رو به انحلال بود با ۸ رشته باردیگر احیاء کردم. یک ساختمان جدید درست و با ۲۰۰ نفر کارمان را در حوزه آموزش شروع کردیم.
وضعیت دانشگاه در دولت حسن روحانی بر چه منوال بود؟
در دولت آقای روحانی دو مدیر عامل بیشتر عوض نکردیم و رویکرد دولت فرق کرد. مدیر عامل سازمان بومی بود (آقای دکتر کردی) و گفتند این دانشگاه باید بدرخشد و بر این مبنا جلو رفتیم. من شخصا از این دانشگاه رفتم منتهی تغییر مدیریتی طی این چند سال صورت گرفت و بی سر و سامانی و مسائل مختلفی به وجود آمد. مدیر عامل سازمان گفت اگر امکان دارد شما بعنوان گزینه به اینجا بروید و مشغول شوید. من رغبت دلی نداشتم چون خیلی اذیت شده بودم اما زمانی که بسم الله را گفتم پس از ۳ الی ۴ بار مذاکره وارد داستان جدید شدم. دانشگاه به جایی رسیده بود که رئیس دانشگاه از یک کامپیوتر محروم بود و هیچ خبری از ساختار سیستم نظام، آرشیوبندی الکترونیکی، ساختار فنی زیر بنایی و طرح های توسعه نبود، بدهی های مختلفی بود مثل پرداخت نکردن به اعضای هیئت علمی و... اما خدا به ما توفیق داد با عنایت به سنوات گذشته ظرف مدت ۶ تا ۸ ماه مبالغ را تا پیش از شب عید تسویه حساب نماییم. پس از آن کرونا آمد و ما نظام مند کردن سیستم آرشیو الکترونیک، چیدن سیستم های داخلی و مرتب کردن آنها و چارت بندی را انجام دادیم تا دانشگاه، دانشگاهی پویا شود.
الان چقدر دانشجو دارید؟
معمولا ۳۷۵ یا ۴۷۵ نفر دانشجو داشته ایم که ما در وهله اول توانستیم دانشجوهایمان را از ۳۷۵ نفر به ۶۰۰ تا ۷۰۰ نفر برسانیم. سال جاری آنها را به ۹۳۸ نفر رساندیم و به امید خدا تا ۲۰ الی ۲۵ روز دیگر دانشگاه به ۱۲۵۰ نفر می رسد.
در چه مقطعی هستند؟
ما ۲۲ رشته داریم که ۹ رشته کارشناسی ارشد است و ۱۱ رشته برای کارشناسی است. در سال اول در منطقه چابهار نشستیم و مذاکره کردیم. چون همه می گفتند دانشگاه بعنوان یک مرتبه اضافی روی سازمان است.
چطور این دیدگاه را تغییر دادید؟
ما نخستین کاری که کردیم سند توسعه چشم انداز دانشگاه را ترسیم کردیم که ببینیم چه اتفاقی می افتد چون همه مدیران قبلا به حقوق و دستمزد می چسبیدند و کاری می کردند که نیروی انسانی کمتری بگیرند اما هیچگاه به فکر درآمدزایی و افق چشم انداز نبودند. چند کار جدید تعریف کردیم تا ببینیم محورمان کجا است، مأموریت هایمان چیست، مأموریت های ملی و سازمانی ما چیست، اقلیم استانمان چیست و متناسب با مأموریت ترسیم کردیم و حول و حوش سال گذشته به هیئت امنا رسیدیم. درآمدهای پایدار خودمان را شناسایی کردیم و گفتیم درآمد ۳۷۰ نفر درآمدی نیست که روی این مدل بچرخد مدلی که ترسیم کردیم مدلی است که باید نسل چهارم دانشگاه را تغییر ورژن می دادند و تغییر ورژن دادن احتیاج به منابع مالی داشت. درآمدهای خوابگاهی مان را تغییر دادیم و با چند پتروشیمی قرارداد بستیم. نزدیک به ۶۰درصد از خوابگاه را به پتروشیمی ها دادیم که ماهی ۳۰۰ الی ۴۰۰ تومان درآمد داشته باشیم تا حقوق دستمزد را بدهیم. الحمدالله در سال اول توانستیم دانشجوی خارجی جذب نماییم.
قبل از این که این مجوز را بگیرید بیشترین دانشجویان این دانشگاه از چه شهرهایی بودند؟
۵۰ درصدشان غیر بومی و ۵۰ درصدشان بومی بودند. رشته ها به صورتی بودند که می طلبید از جاهای مختلف بیایند (مثل تهران و تبریز) منتهی ما همزمان که نگاه داخلی داشتیم نگاه خارجی هم پیدا کردیم. استادانی را که در دانشگاه فردوسی، دانشگاه تهران، دانشگاه علم و صنعت و علامه تدریس می کردند انتخاب کردم و به صورت پروازی می آیند و می روند و آنلاین درس می دهند. درست است که کرونا یک خسارت مالی و جانی برای نظام و مملکت مان داشت و عزیزترین افرادمان از دست رفتند اما خیر و برکت زیادی برای من داشت.
از چه جهت؟
از این جهت که توسعه پیدا کردیم، خودمان را خوب جمع کردیم، توانستیم اعضای هیئت علمی را به روز نماییم و روی کیفیت آموزشمان تأثیر خوبی گذاشتیم. من قبلا کشش نداشتم که عضو هیئت علمی از تهران بیاورم چون هزینه ها هنگفت بود. هم اکنون دانشگاهی که روی آن حساب نمی کردند و تراکنش مالی آن پایین بود و نمی توانست دخل و خرجش را حساب کند هم اکنون سیو مالی دارد.
دانشگاه از چه کشورهایی دانشجو دارد؟
در سال اول ۳۳ نفر دانشجوی افغان داشتم و در ترم پس از آن ۱۲۲ نفر دانشجوی افغان و پاکستانی داشتم. هم اکنون که با شما صحبت می کنم ۱۵۹ نفر تا ۲۵ روز دیگر ویزای تحصیلی می گیرند و وارد جمهوری اسلامی ایران می شوند و به دانشگاه می آیند.
برای هدف گذاری، ما بورس سواحل مکران تعریف کردیم (مثل بورس خلیج فارس) و ازبکستان، تاجیکستان، پاکستان، عمان، هند، قزاقستان را مورد هدف قرار دادیم که فارسی زبان هستند. به سمت این رفتیم که با وزارت علوم در قسمت همکاری بین المللی وارد داستان شدیم و تفاهمنامه دوممان را با دانشگاه کراچی حدود ۲ الی ۳ هفته گذشته بستیم تا بتوانیم با دانشگاه های لندنی، امریکایی، مالزیایی ارتباط برقرار نماییم و یا بتوانیم دانشجوهای بین المللی مشترک با آنها بگیریم.
در این چند سالی که دانشگاه راه افتاده است استقبال دانشجویان از کشورهای افغانستان، پاکستان و تاجیکستان برای ثبت نام چگونه بوده است؟
استقبال شده اما مقداری بحث های سیاسی وارد مبحث شده است و متاسفانه نمی دانم بر چه مبنایی است. بعضی کشورها راغب نیستند به ایران بیایند و به ما می گویند درس خواندن در ایران بعدا برای ما داستان می شود. مثلاً طرف به ما می گوید تعهد دهید که اگر این دانشجو آمد و آنجا درس معماری خواند، خروجی آن به گونه دیگری نباشد.
دیگر چه موانعی سبب شده تا از کشورهای دیگر برای تحصیل به این دانشگاه نیایند؟
زبان انگلیسی حرف اول را می زند، یعنی دوره های ما باید بین المللی شود.
هزینه تحصیل یک دانشجوی خارجی چقدر است؟
ما کمترین مبلغ آموزشی کل دنیا را می گیریم. مثلاً یک آب معدنی در دبی ۳۰ درهم است یعنی ۲۵۰ هزار تومان ما، هم اکنون هزینه آموزش دوره های بین المللی ما برای یک ترم ۱۰۰ دلار است و دلیل آن این است که بتوانیم کریدور چابهار را راه بیاندازیم. کسی که عاشق چشم و ابروی من نیست، مثلاً از ایالت بدخشان تا چابهار ۶۶ ساعت راه است، چرا به فردوسی نرود؟! کل دوره کارشناسی در دانشگاه ما ۸۸۰ دلار درمی آید. ما و کشور عمان و پاکستان مراودات فرهنگی و خانوادگی داریم. از چابهار تا عمان با پرواز ۴۵ دقیقه و با قایق مسافربری ۴ ساعت و نیم است یعنی خیلی بهم نزدیک هستیم اما چون رشته های ما بین المللی نیست و به زبان انگلیسی نیستند آنها ترجیح می دهند به یک کشور دیگر بروند و آنجا درس بخوانند. ولی قطع به یقین اگر به چابهار بیایند مبالغشان خیلی کمتر می شود و می توانند بحث های سرمایه گذاری را با خودشان بیاورند.
وزارت علوم برای پیشبرد برنامه هایی که دانشگاه شما در نظر دارد چقدر می تواند کمک کند؟
وزارت علوم باید به خودش بیاید. من امروز هستم و فردا نیستم، هم اکنون یکی از چالش های ما این است که دو سال و خرده ای است که به ما رشته نمی دهند. یعنی آنها به چالش هایی که قبلا برای این دانشگاه اتفاق افتاده نگاه نمی کنند. یک مرتبه یک دولت گفته این دانشگاه باید تعطیل شود و تا انحلال رفته است و دولت بعد گفته نباید تعطیل شود. وقتی دولتی می گوید باید تعطیل شود یعنی باید با عضو هیئت علمی و دانشجوی آن خداحافظی کنید و به آنها سنوات دهید تا بروند. برای درست کردن یک سیستم باید به آن بها دهند. گرفتن عضو هیئت علمی فرآیند خیلی خاصی دارد. نزدیک به دو سال زمان می برد که یک عضو هیئت علمی را جذب نماییم.
چرا نخبه ما وقتی می تواند به دانشگاه شریف برود یا به دانشگاه تهران برود به فرهنگیان می رود؟ چون مادر و پدر می گویند چهار سال در فرهنگیان درس می خوانید و از اول حقوق می گیرید، پس مادر و پدر احساس می کنند که پشت بچه هایشان پشتوانه اشتغال هست، چرا انقدر جوانان ما بلاتکلیف هستند؟
وزارت علوم باید به ما اعتماد کند. آنها باید نگاه های خودشان را نسبت به اقلیم ما تغییر دهند. نگاه مقام معظم رهبری بر توسعه سواحل مکران پس از چندین سال با غفلت روبروست. بچه های ما نباید با اتیکت سوخت بری شناخته شوند؟ رسانه نباید ما را بعنوان پابرهنه تلقی کند. توسعه نیروی انسانی سواحل مکران می تواند نقش به سزایی برای خود استان داشته باشد. به اضافه درآمدهای ناخالص ما از حوزه گردشگری و اکوسیستمی. بیایند و به ما بها دهند، دو سال رشته هایی که ما نیاز داریم را به ما بدهند تا بتوانیم اینجا به صورت رسمی آن رشته ها را داشته باشیم اما به ما نگویند عضو هیئت علمی بگیر! در دو سال اگر توانستم به هدف خودم برسم به شما تعهد می دهم که ظرف کمتر از دو سال متناسب با آن رشته هایی که داریم عضو هیئت علمی جذب نماییم. ما سال گذشته دو عضو هیئت علمی داشتیم و هم اکنون چهار عضو داریم و به این چهار نفر تا دو ماه دیگر شش الی هفت نفر دیگر اضافه می شود و ۹ نفر می شوند. کسانی که دارند برای جنوب شرقی ایران تصمیم می گیرند باید عواملی باشند که با جغرافیای اینجا آشنا باشند و چالش های ما را بسنجند، ما را با خط کش خودمان اندازه گیری کنند. مگر چابهار یک شهر گردشگری نیست؟ کل سواحل ما تا استان بوشهر ۱۸۰۰ کیلومتر است، اما چقدر به این سواحل رسیدگی شده است؟
۴۷۲۳۵
منبع: كونفه
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب