پلی از تهران تا بین الحرمین کربلا

به گزارش کونفه، بامداد امروز پنج شنبه 23 مرداد مطابق با بیستم صفر و اربعین حسینی راهپیمایی سالانه جاماندگان اربعین حسینی از میدان امام حسین تهران شروع شد.

به گزارش کونفه به نقل از خبرگزاری مشرق،

مراسم پرشور پیاده روی جاماندگان اربعین حسینی، امروز پنجشنبه ۲۳ مردادماه، همزمان با اربعین سرور و سالار شهیدان، با حضور گسترده و عاشقانه اقشار مختلف مردم پایتخت شروع شد.
همه ساله این حرکت معنوی از میدان آئینی امام حسین (ع) شروع شده و سیل جمعیت، بعد از زمزمه زیارت اربعین، قدم در مسیری نمادین به سمت حرم حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) می نهند تا ارادت خویش را به دوده (ع) نشان دهند.
در طول این مسیر، فضایی بطورکامل شبیه به پیاده روی اربعین در کربلا بازسازی شده است و هزاران موکب و غرفه با هدف خدمات رسانی به زائرین برگزار شده است.
این مواکب، که برخی از آنها توسط خانواده ها بصورت مستقل و برخی دیگر توسط خانواده های معظم شهدا اداره می گردند، خدمات متنوعی همچون پذیرایی، عرضه خدمات درمانی و فرهنگی را عرضه می دهند.
به نام شهید وطن
همچنین، برای ادای احترام به مقام شامخ شهدا، بالاتر از ۲۰۰۰ غرفه و موکب به نام شهدای اقتدار ایران اسلامی نامگذاری شده اند.
در این مواکب، برنامه های فرهنگی، نمایشگاهی و تبلیغاتی گوناگونی با هدف ترویج فرهنگ ایثار و شهادت و شبیه سازی فضای معنوی کربلا صورت خواهد گرفت.
برای سهولت در عبور زوار، سیستم حمل و نقل عمومی تهران بسیج شده و ایستگاههای مترو در راه پیاده روی با حداکثر توان خود به مسافران خدمت رسانی می کنند و شرکت واحد اتوبوسرانی نیز با استقرار اتوبوس ها، خصوصاً در آخر مسیر در حرم حضرت عبدالعظیم حسنی (ع)، مسئولیت انتقال شرکت کنندگان به نقاط مختلف شهر را بر عهده دارد.
حال و هوای اربعینی ایستگاههای مترو
از اولین ساعات بامداد، حال وهوای خیابان ها و ایستگاههای مترو تهران رنگ و بوی اربعین به خود گرفته است.
جمعیت عزاداران، از خانواده ها و گروههای دوستانه گرفته تا هیات های منظم، کم کم بسمت مسیر «حرکت جاماندگان اربعین حسینی» روانه می شوند. پرچم های یا حسین (ع) در دست ها تکان می خورد و صدای نوحه و ذکر از هر گوشه به گوش می رسد.
شرکت بهره برداری متروی تهران از شروع صبح، با تمام ظرفیت درحال خدمات رسانی به مردم است تا زائرین جامانده از کربلا را به نقاط آغازین این راهپیمایی بزرگ برساند. موج مسافران در ایستگاهها با چهره هایی آمیخته به شوق و اندوه، نشان از عزم مردم برای پیوستن به این حرکت معنوی دارد.
هوای شهرری که امروز میزبان دلدادگان حسین بن علی (ع) است، سنگینی و صلابت خاصی دارد؛ گویی هر قدم، پیوندی است میان تهران و جاده های نجف تا کربلا.
موکب ها از ساعات ابتدایی صبح، درهای محبتشان را گشوده اند؛ دیگ های آش، سینی های خرما و چای های داغ، لبخند خادمان را همراهی می کند. خردسالان با پیشانی بندهای «یا زینب» و «یا حسین» در کنار سالخوردگانی که تسبیح در دست دارند، در راه پیاده روی قدم برمی دارند. امروز، تهران نه یک شهر، که تکه ای از مسیر کربلاست؛ جایی که اشک و لبخند، خستگی و شوق، نذر و نیاز، همه در یک نقطه تلاقی پیدا کرده اند.

جابجایی زائرین بصورت صلواتی
حسین ذات علی شهروند تهرانی می گوید: این چهارمین سالی است که کار جابجایی صلواتی زائرین جاماندگان اربعین را انجام می دهم. چون سال جاری هم به کربلا نرفتم. البته در مجموع ۱۲ بار به کربلا مشرف شده ام؛ از زمانیکه نیروهای اشغالگر آمریکایی در مرز حضور داشتند تا امروز. اما در این چهار سال گذشته نرفته ام و در روز اربعین، به خاطر امام حسین (علیه السلام)، مشغول جابه جایی زائرین اربعین امام حسین هستم.
رنگ و بوی اربعینی پایتخت
امروز، پایتخت رنگ و بوی کربلا به خود گرفت. میدان امام حسین (ع) از ساعات اولیه صبح، به دریایی از انسان های مشتاق تبدیل گشته بود. نه فقط یک راهپیمایی، که یک میعادگاه بود برای عاشقان. هوا، بوی اسفند و عطر گلاب می داد و در هر گوشه، نوای لبیک یا حسین بلند بود. چهره ها از هم متفاوت بودند، اما همه یک هدف داشتند: پیوستن به قافله ای که دل هایشان مدت هاست در آرزوی کربلاست. قدم به قدم با هزاران نفر که هر یک داستانی در دل دارند.

مسیر پیاده روی، شریان اصلی این عشق است. در هر قدم، خستگی جای خویش را به شور و اشتیاق می داد. پدر و مادری را دیدیم که دست در دست، با کودکی که روی شانه های پدر بود، گام برمی داشتند. چشمانشان، حرف از سال ها حسرت داشت. این راهپیمایی، تسکینی بود برای آنها که نتوانسته اند اربعین در کربلا باشند. این مسیر، یک راه عبور نبود، بلکه پلی بود از تهران تا بین الحرمین.

فاطمه سادات صنیعی شهروند تهرانی اظهار داشت: ما ملت امام حسین (ع) هستیم. به پاس خون شهیدان و جان فشانی آنان، وظیفه داریم در این روز بزرگ حضور پیدا نماییم تک تک قدم های خویش را برای سلامتی و تعجیل در فرج حضرت ولی عصر (عج) برمی داریم. ان شاءالله جانمان فدای حضرت ولی عصر (عج) شود و ملت ایران روزبه روز قدرتمندتر گردد. امیدواریم چنین روزهایی همواره زنده و پاینده بماند.
اینجا شهرری است، بامداد روزی که قلبش برای حسین (ع) می تپد. هوا هنوز خنکای صبحگاهی را دارد، اما خیابان ها شاهد جمعیتی است که از کوچه ها و محله های تهران بسمت مسیر پیاده روی جاماندگان حسینی روان شده اند. صدای صلوات و یا حسین (ع) از هر سو به گوش می رسد و بوی نذری های تازه پخته در هوا پیچیده است.

زنان با چادرهای مشکی، مردان با پرچم های یا حسین، و کودکانی که با شور و شوق از خواب برخاسته اند، همگی به این کاروان عشق پیوسته اند. گویی اینجا، همه یک دل و یک صدا بسمت کربلایی می روند که در دل خود ساخته اند، تا بگویند حتی اگر ازراه دور مانده ایم، دلمان در راه بین الحرمین می تپد.
اینجا در راه پیاده روی جاماندگان حسینی، تنوع لباس ها مثل نقش های یک قالی بزرگ درهم تنیده شده است. از کت و پیراهن رسمی گرفته تا دشداشه، چادر مشکی، شال محلی، لباس های ورزشی، لباس روحانیت و حتی لباس کار روزانه؛ هرکسی با همان چه بر تن دارد، به صف خادمان پیوست است.
یکی با جلیقه ای که رویش نوشته «یا حسین» بطری های آب پخش می کند، یکی دیگر با لباس عربی درحال تعارف قهوه عربی به زائرین است. در این راه، لباس ها فقط برای پوشاندن تن اند؛ یک رنگ واحد در دل همه جاری است: رنگ خدمت. اینجا، جاماندگان لباس واحدشان را از عشق به امام حسین مقابل السلام دوخته اند.
عمق و نفوذ فرهنگ عاشورایی در جامعه ایران
حجت الاسلام صفایی شهروند تهرانی اظهار داشت: بنده معتقدم این حرکت، فراتر از یک پیاده روی ساده است. این مراسم، نمادی از وحدت و همبستگی شیعیان و ابراز ارادت به ساحت مقدس امام حسین (ع) است. در حالی که امکان حضور میلیونها نفر در کربلا فراهم نیست، این پیاده روی فرصتی است تا جاماندگان از قافله عشق، خویش را در این راه معنوی شریک بدانند. حضور اقشار مختلف مردم، از جوانان پرشور تا بزرگ ترها، نشان دهنده عمق و نفوذ فرهنگ عاشورا در جامعه ماست.
این مراسم نه تنها یک حرکت مذهبی، بلکه یک رویداد فرهنگی و اجتماعی است که پیام هایی همچون ایثار، فداکاری و آزادگی را به نسل های جدید منتقل می کند. موکب های مردمی، خدمات رسانی خودجوش و فضای معنوی حاکم بر مسیر، همگی یادآور پیاده روی باشکوه اربعین در عراق است و به شکلی حسرت جاماندگان را تسکین می دهد. در حقیقت، این مراسم مسیری است بین دل های مشتاق و حرم سیدالشهدا، که هر سال با شکوه بیشتری برگزار می گردد.
پیرمردی خمیده، عصا به دست، آرام اما استوار در راه جاماندگان حسینی گام برمی دارد. هر قدمش نشان از سال هایی دارد که بر شانه هایش نشسته، اما چشم هایش برق عشق و ارادت به امام حسین (ع) را بازگو می کند. صدای گام هایش، هرچند کند، هم آوا با زمزمه لبیک یا حسین همراهانش است. عرقی که بر پیشانی اش نشسته، نه از خستگی که از شوق رسیدن و هم پایی با کاروان دل های حسینی است. در ازدحام جمعیت، عصایش تکیه گاه تن اوست و عشق، تکیه گاه جانش.
در مسیر جاماندگان حسینی، از افغانستان و پاکستان تا ایران و عراق، همه کنار هم ایستاده اند؛ با پرچم ها و لهجه های مختلف اما با یک دل و یک نوا، به عشق امام حسین (ع) به زائرین خدمت می کنند. اینجا مرزها رنگ می بازند و فقط پرچم عشق برافراشته است.
دهه هشتادی ها با اسپند، مسیر جاماندگان را عطرآگین کردند. در بین موج جمعیت پیاده روی جاماندگان حسینی، نوجوانان و جوانان دهه هشتادی با دود کردن اسپند، مسیر زائرین را پر از عطر و برکت کردند؛ حرکتی ساده اما پر از عشق به حسین (ع). قدم های کوچک، دل های بزرگ؛ دهه نودی ها در راه عشق حسین (ع) و صدای رسا اما کودکانه شان در دفاع از مردم غزه، دیدنی بود.
رادین نوجوان ۱۴ ساله تهرانی اظهار داشت: «راستش، من هر سال عکس ها و فیلم های راهپیمایی کربلا رو می بینم و حسرت می خورم. همیشه دوست داشتم اونجا باشم، اما شرایطش برام مهیا نشده است. وقتی فهمیدم اینجا هم مراسمی شبیه به اون برگزار میشه، خیلی خوشحال شدم. با دوستم قرار گذاشتیم و اومدیم. اینجا حال و هوای خاصی داره، انگار همه برای یک هدف مشترک جمع شدن. با این که کربلا نیست، اما وقتی موکب ها رو می بینم و صدای مداحی رو می شنوم، حس می کنم یه قدم به اونجا نزدیک ترم.
انگار همه مون یه جورایی جامانده ایم و این پیاده روی، تسکینی برای دلتنگی هامونه. آدم های مختلفی رو می بینم که هر کدوم با یه حال و هوایی اومدن، از بچه های کوچیک تا مادربزرگ ها. این وحدت و همدلی خیلی برام جذابه و سبب میشه احساس کنم تنها نیستم. انگیزه من از اومدن، فقط همین حس قشنگ نزدیکی به امام حسین (ع) و ابراز ارادت به ایشونه. دوست دارم این حس رو تجربه کنم و با خودم ببرم.»
در مسیر پیاده روی اربعین جاماندگان، خیابان ها به صحنه ای از همدلی و مسئولیت پذیری بدل شده است. آمبولانس ها با چراغ های گردان و صدای آرام آژیر، آماده امدادرسانی به زائرین هستند؛ کارگران شهرداری بی وقفه مسیر را پاک و مرتب می کنند تا راه، هموار و ایمن باشد؛ نیروهای انتظامی در کنار مسیر، با نگاهی آرام و حضوری اطمینان بخش، امنیت جمعیت میلیونی را پاس می دارند. کنار همه این ها، امدادگران هلال احمر با لباس های سرخ و کوله های امدادی، چون نگهبانان مهر و خدمت، آماده هرگونه کمک به زائرین گام زن هستند.
این نظم و یکپارچگی، تصویری ناب از هم افزایی مردمی و نهادی را به معرض نمایش گذاشته است. در بین سیل جمعیت سیاه پوش، دستگاه های خدماتی و امدادی همچون رگ های حیاتی، جریان خدمت را در بدن این اجتماع عظیم به حرکت درمی آورند. هر یک با نقش ویژه خود، قطعه ای از پازل عاشقی و امنیت را کامل می کنند؛ تا زائرین جامانده، بی هیچ دغدغه، مسیر عشق را با آرامش و اطمینان گام بردارند.

عراقی ها در تهران، به نشانه وفاداری به فرهنگ میهمان نوازی اربعین، دانه های قهوه را بر آتش برشته کردند تا در راه جاماندگان، مزه مشایهرا به دل زائرین ایرانی بچشانند.
پرچم حرم حضرت امام حسین در راه با تبرک مردم حسینی در راه پیاده روی اربعینی قرار گرفت. مداحی سسلرم کرببلا در ایستگاه مشک مسیر پیاده روی اربعین حسینی نیز طنین انداز شد.
سسلرم کرببلا حسین کرب و بلا باشدا وار شوق کربلا
آلدی صبریمی نینوا آتشین دیلدن سس گلیر …
سنده یاتان شاهه جانم فدا ای دیل الهلیلا وسیاق
گوزل سهنو رواق یاندریر درد و فراق منی درد و فراق…
سسلرم کرببلا حسین کرببلا؛ گول ال اوزدو گلزارینن
هم حالا که خورشید آهسته آهسته بالا آمده و پرتوهای داغش چون موجی طلایی بر سر و شانه زائرین می ریزد. آسفالت، گرمای خودش را به پاها پس می دهد و هوا سنگین و عطش آور شده، اما گام ها هنوز استوارند. از دور، انبوه جمعیت چون رودخانه ای بی پایان پیش می رود؛ موج های انسانی که در هم تنیده، نفس هایشان به هم گره خورده و صدای همهمه و نوای «لبیک یا حسین» مثل نسیمی داغ در فضا می پیچد. دراین میان، گرما نه دشمن راه، که همراهی صبور است؛ همراهی که هر لحظه جمعیت بیشتری را در آغوش خود می گیرد.
خانواده ها در راه راهپیمایی جاماندگان حسینی با دستبندهای از پرچم فلسطین تلاش در زنده نگهداشتن شهدای غزه داشتند.

پلی از تهران تا بین الحرمین کربلا

به گزارش کونفه به نقل از خبرگزاری مشرق،

كونفه