آسمان ایران میزبان درخشان ترین دنباله دار سال می شود
کونفه: سخنگوی کمیته نجوم آماتوری انجمن نجوم ایران از نزدیک شدن دنباله دار «لمون» به زمین و خورشید آگاهی داده و اعلام نموده که این جرم آسمانی در ایام پایانی مهر و نیمه نخست آبان ماه، به اوج درخشش خود می رسد.
کاظم کوکرم؛ سخنگوی کمیته نجوم آماتوری انجمن نجوم ایران و روزنامه نگار و مدرس نجوم اظهار نمود: در شب هایی که حال در آن هستیم و همین طور شب های پیش رو، مهم ترین پدیده نجومی که با آن مواجهیم، درخشان شدن دنباله دار لمون است.
وی اضافه کرد: این جرم آسمانی هم اکنون درحال نزدیک شدن به زمین و خورشید است؛ بگونه ای که در 29 مهر دنباله دار لمون در نزدیک ترین فاصله از زمین قرار می گیرد و به اصطلاح نجومی در «حضیض زمینی» واقع می شود. منظور آن نزدیک ترین فاصله مداری با زمین در تاریخ بیست و نهم مهرماه است. همین طور در هفدهم آبان در «حضیض خورشیدی» قرار می گیرد؛ یعنی در نزدیک ترین فاصله مداری نسبت به خورشید.
سخنگوی کمیته نجوم آماتوری خاطرنشان کرد: نام دقیق این دنباله دار C/2025 A6 (Lemmon) است و بر طبق این نام گذاری میتوان متوجه شد که این دنباله دار ششمین دنباله دار کشف شده در نیمه ی اول ژانویه سال 2025 میلادی محسوب می شود. تاریخ دقیق کشف آن 3 ژانویه، برابر با 14 دی 1403 است، یعنی در سال قبل کشف شده است.
وی افزود: عناصر مداری آن نیز محاسبه شده و این طور چنین پیداست که تقریبا هر 1350 سال یک دفعه به دور خورشید می گردد. داده ها نشان میدهد دفعه قبلی که این دنباله دار به نزدیکی خورشید رسیده حدود 1350 سال پیش بوده است. اینکه در آن زمان چقدر درخشان بوده و آیا در آسمان زمین دیده می شده یا نه، اطلاعاتی از آن در دست نیست، اما امسال روند پرنور شدن آن مطلوب پیش می رود و انتظار می رود نیمه نخست آبان ماه بتوان این دنباله دار را با چشم غیرمسلح مشاهده کرد.
کوکرم اظهار داشت: هم اکنون دنباله دار در مرز دیده شدن با چشم غیرمسلح قرار دارد و با دوربین دوچشمی یا تلسکوپ به آسانی دیده می شود، اما دیدن آن با چشم عادی هنوز به شکل قطعی گزارش نشده است.
وی ضمن اشاره به موقعیت دنباله دار در آسمان توضیح داد: این جرم حال در محدوده صورت فلکی تازی ها، در کنار دبّ اکبر، در آسمان شامگاه و همین طور صبحگاه دیده می شود. از هفته آتی این دنباله دار تقریبا فقط در آسمان شامگاه، در محدوده صورت فلکی "عوّا" سپس در محدوده صورت فلکی سرِ مار قابل مشاهده خواهد بود.
سخنگوی کمیته آماتوری انجمن نجوم ایران اظهار داشت: به نظر می آید دنباله دار لمون که هم اینک با آن مواجه هستیم، پرنورترین دنباله دار سال 1403 برای رصدگران ایرانی خواهد بود. علت نام گذاری آن به واژه ی «لمون»، به پروژه ی تلسکوپی ای بازمی گردد که این دنباله دار در آن کشف شده است. این پروژه Mount Lemmon Survey نام دارد و به این علت، دنباله دار به نام همان طرح شناخته می شود. نام آن به شکل C/2025 A6 (Lemmon) نوشته می شود.
وی اضافه کرد: این پروژه به بررسی و کشف اجرام نزدیک زمین مانند سیارک ها می پردازد، دنباله دارها را نیز شناسایی می کند و در سالهای اخیر چندین دنباله دار را کشف کرده است. بعضی از این دنباله دارها مشهور شده اند، مانند همین دنباله دار فعلی و برخی نیز درخشش کمتری داشته و معروف نشده اند.
کوکرم توضیح داد: برای اشاره به این اجرام تنها از واژه ی «دنباله دار» استفاده می نماییم، برای اینکه این ها ستاره نیستند تا اصطلاح «ستاره دنباله دار» برای آنان به کار رود. ستاره ها اجرامی درخشان و نورافشان اند که در اثر فرایندهای همجوشی هسته ای انرژی تولید می کنند، همانند خورشید.
وی اضافه کرد: دنباله دارها، مانند سیاره ها، بازتاب دهنده نور خورشید هستند. این اجرام تلفیقی از یخ و سنگ اند و هنگامی که به نزدیکی خورشید می رسند، گرمای زیاد خورشید موجب می شود بخشی از جرم خود، بخشی از یخ ها و غبارشان را از دست بدهند و به شکل دنباله ای در راستای مخالف خورشید در آسمان ظاهر شوند.
وی افزود: هسته ی دنباله دارها معمولا ابعادی در حد چند کیلومتر دارد؛ برای مثال از یک تا حدود 12 یا 13 کیلومتر قطر. این هسته ها مانند کوه های یخ سنگی سرگردان در منظومه ی شمسی به دور خورشید می گردند. بعضی از آنها مدارهایی به صورت بیضی های کشیده دارند و در دوره های زمانی کوتاه، بطورمثال هر 20 یا 30 سال، باردیگر به خورشید نزدیک می شوند، اما برخی دیگر مدارهایی خیلی کشیده دارند و دوره های مداری شان چند هزار سال طول می کشد؛ مانند دنباله دار لمون که حدود 1350 سال طول می کشد تا باردیگر به خورشید نزدیک شود.
کوکرم خاطرنشان کرد: سال قبل دنباله دار «سوچینشان - اطلس» دیده شد که خیلی مشهور بود و با چشم غیرمسلح نیز قابل مشاهده بود و دوره ی مداری آن حدود 80 هزار سال برآورد می شود. قبل از آن نیز در سال 1399 دنباله دار «نئووایز» با دوره ی برگشت حدود 6500 سال به نزدیکی خورشید رسید و در آسمان ایران با چشم عادی دیده شد.
منبع: تسنیم
منبع: كونفه
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب