کشف های تازه باستان شناسان در نزدیکی ماسوله به همراه عکس
کونفه: باستان شناسان در اولین فصل از کاوش محوطه «خان باجی سرا» در حریم منظر ماسوله، محوطه استقراری و کارگاه ذوب فلز آهن اسفنجی مربوط به اواخر سلجوقی را کشف کردند.
به گزارش کونفه به نقل از خبرگزاری مشرق
، عبدالرضا مهاجری نژاد، سرپرست هیات دیرینه شناسی محوطه «خان باجی سرا» اظهار داشت: هدف از این کاوش، تهیه مدارک ثبتی بمنظور ثبت جهانی منظر فرهنگی ماسوله بوده است که به پیدایش محوطه استقراری و کارگاه ذوب فلز آهن اسفنجی منجر گردیده است.
این عتیقه شناس اظهار داشت: علاوه بر کسب اطلاعات و مدارک و شواهد عالی از مراحل چهارگانه ذوب سنگ آهن تا استحصال آهن اسفنجی، مدارکی درباره‌ی استحصال و ساخت سایر فراورده ها همچون شیشه سیلیس و مس در مرکز دپوی دورریزها در ترانشه ۳ پیدا شد که بسیار با اهمیت می باشد، همین طور حجم عظیم سرباره های فلز آهن و دمی ها و هواکش های سفالی نشان دهنده ادامه و برگزاری کارگاه در یک بازه زمانی طولانی بوده است.
او اضافه کرد: باتوجه به شواهد و مدارک و مواد فرهنگی و مقایسه اولیه تطبیقی کوره فلزگری «خان باجی سرا» مربوط به اواخر سلجوقی و بیشتر تحت تأثیر و تأثر آسیای مرکزی است.
سرپرست هیات دیرینه شناسی محوطه «خان باجی سرا» اظهار داشت: ۵ نفر از اساتید و دانشجویان با تخصص علوم میان رشته ای دانشگاه علوم و اکادمیک چین به مدت دو هفته در این کاوش حضور داشتند.
کاوش در محوطه «خان باجی سرا» به پیشنهاد اداره کل امور پایگاه های وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی و در همکاری اداره کل میراث فرهنگی گیلان و امور پایگاه ماسوله با مجوز پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری انجام شده است.
باستان شناسان که چندین سال است بصورت پراکنده و مقطعی روی ماسوله کار کرده اند، در جست وجوی یافتن پاسخ علمی و دقیق برای این پرسش ها و کشف ردپای صنعت فلزکاری ماسوله در مناطق همجوار هستند. آنها می خواهند بدانند انگیزه این که ماسوله ای ها در ارتفاع ۲۵۰۰ متری فلزکاری و کوره ذوب فلز داشتند، چه بوده است؟
ماسوله در ۲۵ کیلومتری جنوب غربی شهرستان فومن در استان گیلان قرار دارد. روستای پلکانی ماسوله سال ۱۳۵۴ با شماره ۱۰۹۰ در لیست آثار ملی کشور به ثبت رسید و ثبت جهانی آن از سال ۱۳۹۰ در دستور کار قرار گرفت. ماسوله سال ۲۰۰۷ در میراث تاریخی یونسکو بطور موقت ثبت گردید. این پرونده در سال ۲۶ شهریور ۱۴۰۲ (۱۷ سپتامبر ۲۰۲۳) در چهل و پنجمین اجلاس کمیته میراث جهانی یونسکو (UNESCO) بررسی گردید اما پرونده با نظر ایکوموس (شورای بین المللی ابنیه و محوطه ها و بازوی مشورتی یونسکو) دیفر شد. با هم اندیشی ایران و نظر کمیته میراث جهانی یونسکو این فرصت به ایران داده شد که با رفع ابهام ها، این پرونده را بدون در نظر گرفتن محدودیت سهمیه سالانه کشورها، باردیگر جهت بررسی به یونسکو فرستاده شود.
منبع: كونفه
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب