آثار افزایش مهاجرت پزشکان از ایران، زمانی روشن خواهد شد که یک بیماری مانند کرونا فراگیر شود
به گزارش کونفه، دنیای اقتصاد نوشت: به تازگی به دنبال کاهش رفاه مادی و معنوی و امید به آینده، شاهد مهاجرت گسترده پزشکان هستیم.
از آنجائیکه پزشکان جزو بخش های اقتصادی و اجتماعی نخبه و دارا و طبعا مقاوم جامعه ایران محسوب می شوند، این امر بیش از سیستم بهداشت و درمان، نشانگر وضعیت نابسامان اجتماعی و اقتصادی در فضای عمومی ایران است. کاهش امید به آینده بصورت ساختاری به حدی است که حتی پزشکان را نیز به عنوان یکی از بخش های قوی اجتماعی- اقتصادی کشورمان به زانو درآورده است.
مهاجرت وسیع پزشکان نه فقط یک بحران سیستم سلامت، بلکه بحران عمومی جامعه امروز ایران است. مشکلات سیستم سلامت هم بیش از آنکه عامل ایجادکننده مهاجرت پزشکان باشد، معلول این وضعیت محسوب می شود. متاسفانه از آنجائیکه معلول با تاخیر نسبت به سبب رخ می دهد، می توان پیش بینی نمود در آینده شاهد افت شدید سیستم بهداشت و درمان و سپس افت فاجعه بار سلامت عموم مردم خواهیم بود. اما چرا اعتقاد دارم مهاجرت پزشکان بیشتر نشانه وضعیت اجتماعی و نه وضعیت سیستم سلامت است؟ با مثالی تلاش می کنم این قضیه را روشن تر کنم. تصور کنید روزی به بیمارستان های ایران وارد می شوید و درمی یابید که تخت های بیمارستان توسط پزشکان -و نه بیماران- اشغال شده است.
در چنین شرایطی، احتمالاً نخستین سوالی که به ذهن می آید این است که آیا بیماری خاصی گسترش یافته که بصورت اختصاصی پزشکان را گرفتار کرده است؟ سپس به خود یادآوری می نماییم که در حالت عادی، آخرین گروهی که بیمار می شوند پزشکان هستند، برای اینکه آنها نسبت به دیگر گروههای اجتماعی از بیشترین توانایی برای مراقبت از سلامت خود برخوردار می باشند، بیشترین آگاهی را در حوزه پیش گیری از بیماری دارند و بطور معمول از سلامت پایه زیادی برخوردار می باشند. فرضیه دوم اما بهتر، این است که شرایط به میزانی بحرانی شده که «حتی» پزشکان را نیز به شدت درگیر کرده است. بنابراین، حضور آنان روی تخت های بیمارستان ها نه نشان دهنده وضعیت این قشر، بلکه نشان دهنده شدت بحران برای تمامی بخش های جامعه است. از آنجائیکه تخت های بیمارستان ها محدود هستند و پزشکان دسترسی بهتری به تخت ها دارند، تخت ها توسط پزشکان اشغال شده است.
حالا برگردیم به مهاجرت اخیر پزشکان. مهاجرت پزشکان به سبب این نیست که پزشکان ناگهان به مهاجرت علاقمند شده اند. هیچ پدیده خاص اجتماعی آنها را مبتلا نکرده است. مهاجرت گسترده آنها تنها به سبب نامطلوب بودن وضعیت عمومی و البته بیشتر بودن دسترسی آنها به مهاجرت است. البته فرصت مهاجرت برای پزشکان همیشه از غیرپزشکان دست یافتنی تر بوده است. بنابراین، نباید تصور کرد که وضعیت اختصاصی پزشکان، این قشر را به مهاجرت های اخیر واداشته است.
سوال اصلی این است که چگونه شرایط کلی جامعه به شکلی شد که حتی قوی ترین اقشار اجتماعی ایران را نیز «ناگزیر» از مهاجرت کرد؟
با توجه به این که آموزش پزشکی در تمامی کشورهای جهان بسیار دشوار و پرهزینه است، خیلی از کشورهای پیشرفته جهان تلاش می کنند موانع مهاجرت پزشکان ایرانی را به حداقل برسانند. طبیعی است که منفعت این کشورها در جذب حداکثری اقشار تحصیل کرده، نخبه و موثر همچون پزشکان و سایر کادر سلامت باشد. بنابراین، تا آن زمان که شرایط اجتماعی ایران درگیر ناامیدی و فقر باشد، پزشکان ما نیز به مهاجرت دسترسی خوبی خواهند داشت و این سیکل معیوب ادامه خواهد داشت. متاسفانه، در این شرایط، آن چه بر فقر و افت فرهنگی جامعه ما افزوده می شود، ضربه ای شدید و غیرقابل جبران به سیستم بهداشت و درمان است.
منبع: kunefe.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب