چگونه با پای خود به استقبال مرگ با كرونا نرویم؟
به گزارش کونفه حالا دیگر یک سال از شروع همه گیری کرونا گذشته و در مقابل اطلاعات اشتباه و دانش کاذبی که روزهای ابتدایی این بحران در مقیاس وسیع منتشر می شد، علامت سوال های جدی قرار گرفته است.
یکی از همان اطلاعات اشتباه روزهای ابتدایی شروع بحران این بود که جوانان، کووید۱۹ نمی گیرند یا اگر بگیرند احتمال مرگ و میر در آنها وجود ندارد. حالا بماند که عدّه ای از روی ناآگاهی و جهل برای تسکین تشویش ها و اضطراب های خود به یکدیگر می گفتند: «حالا این بیماری خیلی هم خطرناک نیست چون فقط افراد مسن و دارای بیماری زمینه ای را می کشد» و نمی دانستند این جمله چقدر برای کهنسالان و افرادی که گرفتار بیماری های زمینه ای بودند دردآور و ناراحت کننده است. حالا این روزها جوان می میرد، ورزشکار سابق می میرد حتّی فرد بدون بیماری زمینه ای می میرد تا به همه ثابت شود کرونا با هیچ کس شوخی ندارد.
اما پرسش اصلی خیلی از مردم این است که چطور می شود سیر بیماری در یک بیمار خیلی آرام و کند پیش می رود و در دیگری خیلی سریع و تهاجمی؟ راستش این پرسش هنوز پاسخ دقیق و مشخصی ندارد. شاید به میزان [لود] ویروس، ژنتیک افراد و بیماری های زمینه ای مربوط باشد. نکته ی مهم تر اما اینجاست که گاهی ما فکر می نماییم سیر بیماری خیلی سریع و تهاجمی بوده است امّا اندکی دقیق تر که شرح حال بگیریم می بینیم بیمار از یک تا دو هفته ی قبل علائمی داشته که در ابتدا خیلی ساده و معمولی بوده ولی بر اثر بی توجهی و عدم پیگیری کار به نقطه ی بی بازگشت رسیده است. اینجا همان نقطه ای است که در اصطلاح می گوییم: «بیمار دیر به بیمارستان رجوع کرده». خب حالا شاید کسی بپرسد زمان مناسب رفتن به بیمارستان برای بیماران کووید۱۹ چه موقعی ست؟ آیا هر شخصی با هر علائمی نیاز است در ابتدا به بیمارستان رجوع کند؟ با پیدا شدن چه علائمی بیمارستان برویم؟
برای پاسخ به این پرسش ها دانستن سیر بیماری خالی از لطف نیست. سیر بیماری را میتوان در ۴ مرحله خلاصه کرد:
-مرحله صفر: بی علامت و پیش از شروع علائم
-مرحله ۱: مراحل ابتدایی عفونت
-مرحله ۲: فاز تنفسی
-مرحله ۳: فاز التهابی شدید
فقط بدانید این مراحل الزاماً پشت سر هم رخ نمی دهد.
بیمار در مرحله صفر و ۱، بیمار سرپایی حساب می شود و میتوان او را با درمان دارویی در منزل پیگیری کرد. اما بیمار در مراحل ۳ و ۴ بیماری ست که باید در بیمارستان بستری شود و نگه داشتن وی در منزل یعنی بازی کردن با جان بیمار. همینجاست که دیر رسیدن بیمار به بیمارستان معنا پیدا می کند.
پس تا اینجا متوجه شدیم:
-هر بیماری احتیاج به رفتن به بیمارستان ندارد.
- بیمار نباید از رفتن به بیمارستان بترسد.
- بیمارستان کسی را نمی کشد، دیر رسیدن به بیمارستان کشنده است.
حالا سوال بعدی آن است که چه بیمارانی نیازمند ارجاع به بیمارستان هستند و نباید آنها را در خانه نگه داشت؟
بیمارانی که:
- علاوه بر علایم به نفع کووید۱۹ گرفتار تنگی نفس باشند و اکسیژن خون شان زیر ۹۰٪ باشد[هیپوکسمی] و تعداد تنفس شان بالای ۲۴ عدد در دقیقه باشد.[تاکی پنه]
نکته: برای بیمارانی که اکسیژن خون شان بین ۹۰ تا ۹۳ است بر مبنای شرایط بالینی و بیماری های زمینه ای اش تصمیم می گیریم.
- بیماران علامتداری که کاهش سطح هوشیاری دارند.
- بیماران علامتداری که گرفتار افت فشار خون باشند.[فشار سیستولی زیر ۹۰]
- بیمارانی که بعد از درمان های حمایتی سرپایی گرفتار تداوم از دست دادن آب و عدم تحمل خوراکی باشند.
- بیماران در معرض کووید عارضه دار با یافته های مثبت تصویربرداری ریه.
این نوشته شاید کمی طولانی شد اما لازم بود به بهانه ی مرگ یک جوان به پرسش هایی که شاید در ذهن هر کدام از شما باشد پاسخ دهم. نکته ی آخر اینکه:
- بیماری را انکار نکنید.
-مرگ فقط برای همسایه نیست.
- حالا که در وضعیت رهاشدگی کسی به فکرمان نیست خودمان به فکر خودمان باشیم. *پزشک عمومی 47231
منبع: kunefe.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب