با كودكان بیش فعال چگونه رفتار كنیم؟
به گزارش كونفه ایسنا نوشت: یك روانشناس كودك و نوجوان ضمن عرضه راهكارهایی درباره نحوه برخورد با كودكانی با شیطنت بالا اظهار داشت: كودكان به صورت طبیعی تا قبل از شش سالگی رفتارهای پرتنش و پرهیجان از خود بروز می دهند اما بیش فعالی در بعضی كودكان واقعیتی فطری و ذاتی است كه وجود دارد و والدین باید به جای سرزنش خود یا كودك شان به صورت اصولی و آگاهانه با آن مقابله كنند
لیلا صادقی با اشاره به اینكه بیش فعالی، شیطنت و ناآرامی در كودكان فطری و ذاتی است و والدین در آن نقشی ندارند، تصریح كرد: كودكان به صورت طبیعی تا قبل از شش سالگی رفتارهای پرتنش و پرهیجان از خود بروز می دهند، اما برخی كودكان از سایر همسالان خود بی قرارتر و بهانه جوترند كه به آنها كودكان پرنیاز یا بیش فعال گفته می شود. اغلب مشكلات آنها در زمینه های عاطفی، سازگاری های اجتماعی و پیشرفت های تحصیلی است كه معمولا همیشگی و حل نشدنی هستند. وی با اشاره به اینكه كودكان بیش فعال به صورت فطری و ذاتی گرفتار اختلالاتی هستند و با كودكان عادی تفاوت هایی دارند، اظهار داشت: باآنكه برخی اعتقاد دارند كه با افزایش سن، شیطنت كودكان رفع می شود اما در واقع این ناآرامی گاهی تا اواخر دوران نوجوانی ادامه دارد. این روانشناس رژیم غذایی نادرست، آسم، اگزما، میگرن، كج خلقی ناشی از آلرژی، اختلال شنوایی و ضربه مغزی را از عوامل بروز مشكلات رفتاری در كودكان دانست و اضافه كرد: تحرك غیرطبیعی، حواس پرتی، نامنظمی، ناآرامی، كم خوابی و بدخوابی، فراموش كاری، اشكال در یادگیری، رشد نایافتگی، نارسایی ذهنی، بی توجهی، سر به هوایی از خصوصیت های كودكان بیش فعال است. این دسته از كودكان نمی توانند برای مدت كوتاهی روی یك مبحث تمركز كنند، زود خسته می شوند و علاقه مندند توجه خویش را به مبحث جدیدتری جلب كنند، موقع بازی كودكان دیگر را اذیت می كنند، بازی دوستانشان را به هم می زنند، هنگام صحبت كردن كلام دیگران را قطع می كنند، صداهای آزاردهنده از خود در می آورند، سوت می زنند، هنگام انجام دادن تكالیف حروف را جابه جا می نویسند و اغلب با انگشتان خود اعمال جمع و تفریق را انجام می دهند و نمی توانند از كاغذ و قلم به راحتی استفاده كنند، اغلب دوستان كوچكتر از خود انتخاب می كنند، معمولا توانایی های كمی دارند، زود گریه می كنند و به راحتی می ترسند. صادقی با اشاره به خصوصیت های فرعی كودكان بیش فعال اظهار داشت: جلب توجه، نداشتن اعتماد به نفس، زود انگیختگی، درگیری با دوستان و همسالان از خصوصیت های فرعی این دسته از كودكان به حساب می آید، آنها اغلب ناشاد و غمگین اند و والدینشان هم معتقدند كه فرزندشان را هیچ گاه از ته قلب خوشحال ندیده اند و به نظر همیشه چیزی عمیقا آنها را آزار می دهد. بنابر اظهارات این روانشناس كودك و نوجوان، با عنایت به اینكه هر كودك بیش فعالی خصوصیت های خاص خودش را دارد كه نیازهایش كاملا فردی است، ازاین رو درمان هر كودك با عنایت به نیاز اصلی آنها انتخاب می شود اما به صورت كلی سه راه برای درمان آنها وجود دارد؛ روان درمانی یكی از این روش هاست كه از این طریق انگیزه ها، علایق و مشكلات كودكان شناسایی و سپس به كودك آموزش داده می شود تا رفتارهایی را در پیش گیرد كه سازگاری بیشتری با محیط دارد، البته در بعضی موارد لازم است همه اعضای خانواده روان درمانی شوند بخصوص اگر منشا تنش و درگیری كودك خانواده باشند. وی اصلاح رفتار را یكی دیگر از طریق های درمان كودكان بیش فعال دانست و خاطرنشان كرد: این روش درمانی اغلب پیچیده و بسیار تكنیكی است كه البته تنها در كلینیك های تخصصی می توان آنرا انجام داد، اما ساده ترین تكنیك این روش تعیین اهداف و پاداش هایی است كه كودك برای رسیدن به آن پاداش باید به آن اهداف برسد، هر چقدر رفتارهای سخت تری برای كودك در نظر گرفته شود به تبع باید پاداش ها هم افزایش یابد. دارو درمانی هم سومین راه درمانی است كه در این روش عموما كودك باید داروهایی از نوع محرك ها استفاده نماید كه به او كمك می شود تا تمركز و ثبات فكری بیشتری پیدا كند. صادقی درباره نحوه برخورد با كودكان پر جنب و جوش و بیش فعال هم توضیحاتی عرضه داد و خاطرنشان كرد: باتوجه به اینكه اغلب كودكان قادرند اوضاع را به نفع خود تغییر دهند، بنابراین به والدین سفارش می شود كه اگر درونشان غوغایی برپاست تلاش كنند بگونه ای با آنها رفتار كنند كه از نظر ظاهری آرام به نظر برسند تا كودك متوجه پریشانی و ناآرامی آنها نشود. همینطور والدین برای كودكان خود برنامه ریزی های بلندمدت نكنند چونكه اگر كودك نتواند برپایه آن برنامه عمل كند امكان دارد به علت احساس سرخوردگی و ناتوانی كار درمان كودك را پیگیری نكنند. این روانشناس در ادامه داشتن رژیم غذایی مناسب و انضباط را دو عامل مهم در نگهداری كودكان پرجنب و جوش دانست و تصریح كرد: والدین باید در زمان معینی به كودك خود غذا دهند، از دادن تنقلات میان دو وعده اصلی به كودك اجتناب كنند، محیطی امن و بی خطر در خانه برای او فراهم نمایند تا كودك هنگام فعالیت آسیب نبیند. هنگام "نه" گفتن به كودك جدی باشند تا كودك بداند نمی تواند با اصرار، مقاومت والدین را بشكند، در حضور كودك آهسته صحبت كنند كه در این زمینه لازم است همه اعضای خانواده و اقوام همكاری كنند و تحت هر شرایطی آرامش خویش را حفظ كنند. با كودكانی كه در امر یادگیری گرفتار مشكل هستند آرام و شمرده صحبت كنند چونكه صدای زیاد سبب می شود آنها نتوانند مطالب را درك كنند و همین سبب عصبی تر شدن آنها می شود. وی افزود: باتوجه به اینكه اغلب مردم كودكان پر جنب و جوش و به اصطلاح «شیطون» را پس می زنند و برای آنها ارزشی قائل نیستند، بعد از مدتی احساس كمبود و حقارت شدید در این كودكان مشاهده می شود بنابراین زمانی كه كودك كار نیكی انجام داد والدین او را تشویق و دلگرم كنند، كودك را در مدرسه ای ثبت نام كنند كه كلاس خلوت تر باشد. همینطور والدین می توانند كودك خویش را در ساعتی از شبانه روز برای چند دقیقه به سكوت و آرامش تشویق كنند، بگونه ای كه هوا را از طریق بینی وارد شش ها و بازدم را از دهان خارج كنند، این كار بخصوص در مواقعی كه كودك احساساتی و هیجان زده است او را آرام می كند. ۲۳۵۲۳۸
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب